Autorka tej postaci to Yetriss.
Arluna - lwioziemka, młodsza siostra Serany, córka lwicy Alethi oraz lwa Lophosa.
Imię[]
Zostało nadane przez ojca - Lophosa. Oznacza ono wojnę, bitwę. Wbrew pozorom imię to zupełnie nie pasuje do charakteru rozbrykanej i pełnej energii lwicy. W młodości chciała się nazywać Tamara, ale Serana odwlekła ją od tego pomysłu.
Wygląd[]
Jest o rok młodsza od Serany, ma dopiero 5 lat, jednak jest już i dość dobrze wyrośnięta.
W przeciwieństwie do swojej siostry, jej ubarwienie jest nieco jaśniejsze i bardziej szare. Kolory również się różnią, bo końce łap, brzuch i pysk zdobi ledwo widoczny odcień niebieski. W czarnym kolorze są jedynie pazury lwicy, kółka na uszach oraz pręga. Jej oczy są natomiast purpurowe.
Brak dwóch, mniejszych zębów to główna, jednak mało widoczna cecha dla niej. Straciła je dość przypadkowo, gdy podczas polowania na zwierzynę i pościgu przez gęsty las zahaczyła o masywną gałąź.
Charakter[]
Jest dzika i nieokiełznana, rozpiera ją energia i wszystko musi wiedzieć. Nigdy nikogo nie słucha, dogryza i robi wszystko wbrew woli kogoś, a podczas rozmowy umie odwdzięczyć się ciętą ripostą. Potrafi się jednak opanować, jeśli sytuacja tego koniecznie wymaga i trzeźwo myśleć, nieraz wymyślając jakiś całkiem dobry plan.
Po śmierci Alethi i zniknięciu Lophosa jej charakter także się zmienił. Stała się nieco bardziej poważna, zaczęła w końcu traktować świat jako grę przetrwania i jest stanowcza w swoich słowach. Jednym słowem bardziej upodobniła się do swojej siostry, jak i Lophosa.
Relacje[]
Alethia i Lophos[]
Tak samo jak Serana, ze swoimi rodzicami dogadywała się dość dobrze. Matka kochała ją, jak i jej siostrę, a ojciec uczył, jak być twardym i poradzić sobie z trudnymi chwilami. Między nimi były oczywiście sprzeczki, ale troszczyły się nawzajem o siebie.
Serana[]
Często jej dogryza i nigdy się nie słucha. Robi wszystko wbrew jej woli i na przekór. Mimo to gdy jej siostrze grozi niebezpieczeństwo staje w jej obronie, nawet jeśli przez to może zginąć.
Żmije Północy[]
Dla tego klanu Półlwów ma neutralne zdanie, o wiele mniej agresywne niż Serana, chociaż też ma do niego wielki żal za to, że zabili jej matkę, a ojca porwali. Dlatego też często popiera siostrę, jeśli chodzi o życie członka tego klanu - a zdanie Śnieżycy w tej sprawie jest raczej oczywiste.
Rodzice[]
Alethia[]
To lwica o rudobrązowym futrze, z drobnymi elementami czerni. Jej oczy były o kolorze szmaragdu. Miała łagodne i przyjazne usposobienie, kochała swoje córki, skoczyłaby w ogień za nimi. Zginęła w walce z lwem Chaosu, gdzie odniosła wielkie i głębokie rany, których nie miała szansy przeżyć.
Lophos[]
To lew o brunatno-szarej barwie ciała, z jaśniejszym podbrzuszem oraz ciemniejszą grzywą. Oczy wielkiego kota natomiast były szare. Był sprawiedliwy i stanowczy, uczył swoje córki, jak być twardym i poradzić sobie z problemami. Obecnie nie wiadomo, czy żyje, bo został złapany przez Półlwy i od tej pory już nigdy go nie widziano.
Ciekawostki[]
- Lubi słuchać muzyki wydawanej przez różne dzikie ptaki oraz gry na flecie. Dźwięki te ją uspokajają, ale i sprawiają, że jest mniej czujna i łatwiej ją zaskoczyć.
- Jest najszybsza w rodzinie, co wydać było już dwa dni po wykluciu się. Po niej jest Serana, Lophos, a najwolniejsza jest Alethia.
- W jednym ze swoich kaprysów zażyczyła sobie, by nazywano ją Tamara. Serana szybko odwlekła ją od tego pomysłu, mówiąc, że to imię już kompletnie do niej nie pasuje.
- Często wspomina, (zarówno Śnieżycy, jak i innym) że uwielbia biegać i bawić się w burzowe dni. Jest to też jedna z niewielu cech, które dzieli razem ze swoją siostrą.